Alix Rübsaam
Credit: Dan Taylor
Alix Rübsaam is onderzoeker op het gebied van het post-humanisme en de filosofie van technologie. Ze is een PhD-kandidaat aan de Universiteit van Amsterdam en momenteel betrokken bij de Amsterdam School for Cultural Analysis.
Ze geeft lezingen over onderwerpen als disruptie, HR en Artificial Intelligence, waarbij de nadruk altijd ligt op het het grensgebied tussen computer en mens.
Haar huidige onderzoek focust op het snijvlak van mens en technologie, met name waarbij de technologie het functioneren van de mens aanvult en verbetert. We kunnen hedendaagse technologie plaatsen in een lange lijn van gereedschappen waarmee we het menselijk kunnen en handelen vergroten. Tot nu toe werden deze gereedschappen slechts als verlengstuk gezien, maar de huidige technologie grijpt steeds verder in in ons handelen en kan ons denken zelfs gedeeltelijk overnemen. Wat betekent het dan nog om mens te zijn? In deze context onderzoekt Alix onder andere de sociale en culturele impact van AI en autonome wapens (drones). Als drones vooraf geprogrammeerd zijn om autonoom te handelen, waar ligt dan nog de grens van de mens?
In de zomer van 2015 studeerde ze af aan het Global Solutions Program van de Singularity University, waar ze exponentiële technologie bestudeerde.
Haar meest recente publicatie is een hoofdstuk in het boek Augmented Intelligence: The Future of Work and Learning (mid-2017). Werk en onderwijs worden gezien als menselijke activiteiten. Automatisering en het daarmee geassocieerde verlies van banen, zet hoe we over onszelf en de rol van onderwijs en werk in ons leven denken, onder druk. Hoe moeten we werk en onderwijs in de toekomst definieren? En hoe zal de definitie van de mens en de grens tussen de mens en z’n gereedschap de toekomst van ons bestaan beinvloeden? Om slim in te spelen op steeds sneller veranderende technologische ontwikkelingen is het zinvol om te kijken naar hoe we op flexibele wijze met ons zelfbeeld om kunnen gaan.
Een aantal lezingen die Alix eerder heeft gegeven:
Technologie is wel neutraal, maar het neutraliseert niet
Onze technologische gereedschappen worden vaak beschreven als middelen die objectiviteit kunnen waarborgen in de data die ze genereren. Maar de culturele context waarbinnen onze technologieen totstandkomen beinvloeden de technologie zelf. Het veelvuldig herhaalde “Tech is neutral” is in principe waar. Maar degene die het bedacht heeft en de programmeur die er aan gewerkt heeft al een bepaalde achtergrond en ideeën over hoe de wereld in elkaar steekt. Machine Learning algoritmes worden door iemand geprogrammeerd, en getraind in wat wel/niet een “goede” uitkomst is. Technologie wordt altijd in een culturele en subjectieve context gemaakt. Dat is niet erg, maar het is wel belangrijk om er bewust van te zijn wanneer algoritmes ingezet worden voor zakelijke- of overheidsdoeleinden.
Waarom kunstmatige intelligentie niet het eind van de mensheid betekent
Verschillende denkers en innovators (Stephen Hawking, Elon Musk, Nick Bostrom e.a.) hebben recentelijk voorspeld dat de opkomst van kunstmatige intelligentie betekent dat het eind van de mens(heid) in zicht is. Zij zien onze hersenen als een soort computer. Maar dit idee van hersenen-als-computer komt voort uit een lange reeks metaforen die gebruikt zijn om menselijk denken uit te leggen. Het einde van de mens(heid) is dus misschien meer het eind van een (te beperkt) idee.
Check de interviews (movie clips) in dit artikel.
Alix gaf op 1 november ’17 een lezing tijdens de Infosecurity.nl & Data Cloud Expo in de Jaarbeurs Utrecht. Computable deed verslag in dit artikel: ‘Mens als computer-visie bepaalt angst voor ai’
Het Computable Journaal: Infosecurity.nl & Data Cloud Expo